طراحی و ساخت وسیله آزمایشگاهی جهت بررسی اثر پیچش استخوان تیبیا بر روی سطح تماس و فشار وارد بر مفصل تیبیوفمورال زانوی جسد در حالت ایستاده

هدف از انجام این مطالعه، مقایسه سطح تماس و فشار وارده بر مفصل تیبیوفمورال در حین اعمال پیچش­های داخلی و خارجی استخوان تیبیا است. برای این منظور استخوان تیبیای پای سالم جسد 5 مرد تازه یخ زده با روش استئوتومی از 40 درجه داخلی تا 40 درجه خارجی در گام­های 10 درجه پیچش یافته؛ سپس در هر مرحله با استفاده از سیستم مکانیکی طراحی شد. به منظور شبیه­سازی موقعیت استاتیک انسان ایستاده بر روی 2 پا، مفصل تیبیوفمورال هر پا به­طور جداگانه در حالت فول­اکستنشن زانو، تحت بارگذاری 400 نیوتن در امتداد محور طولی پا قرار گرفت. سطح تماس و مقدار متوسط و بیشینه فشار وارد بر مفصل تیبیوفمورال با استفاده از فیلم­های fujifilm prescaleاندازه­گیری شد. نتایج نشان دادند که سطح تماس­ها در حین دوران­ها تغییر چندانی نکرده است. فشار وارد بر کمپارتمنت میانی مفصل تیبیوفمورال، به­طور قابل ملاحظه­ای در پیچش­های خارجی افزایش و در پیچش­های داخلی، کاهش یافت. فشار وارد بر کمپارتمنت جانبی مفصل تیبیوفمورال در حین پیچش­های خارجی و داخلی، تغییر محسوسی نداشت. تغییر فشار اعمال شده بر بخش میانی تیبیوفمورال در موقعیت­های پیچشی مختلف استخوان تیبیا، می تواند در تغییر سرعت گسترش آرتروز زانو و به­خصوص در افراد دچار اُستئوآرتریت یک­طرفه میانی زانو بسیار مؤثر باشد.